1. Misja

Motto:
„Dziecko nie odczuwa zmęczenia przy takiej pracy,
która związana jest z jego życiem
i jest niejako funkcjonalna.”
(C. Freinet)

Żywe słowo i teatralne formy pracy tak jak każda dziedzina sztuki mają zbliżyć dzieci do piękna, nauczyć widzieć je w naszej mowie ojczystej, literaturze, zarówno w poezji jak i prozie. Jeśli dziecko zacznie spostrzegać piękno wszędzie tam, gdzie ono istnieje, odczuwać je, rozumieć to zapragnie z nim obcować. Dziecko należy nauczyć spostrzegać, przeżywać, odróżniać prawdę od fałszu, dobro od zła. Musimy kształcić w dziecku zasady moralno – społeczne, a na nich bazując budzić przeżycia
estetyczne. Wychowanie estetyczne spełni zadanie społeczno – kulturalne wtedy, gdy potrafi przygotować każde dziecko do odbioru wartości estetycznych. Kazimierz Groszyński stwierdza, że „teatr sprzyja powstawaniu zainteresowań, pobudza do myślenia, analizowania i kojarzenia zjawisk. Może pomagać w zdobywaniu przez człowieka
wiedzy o świecie, w kształtowaniu poglądów i uczuć, w doskonaleniu wrażliwości moralnej.” Dziecko nie powinno być tylko konsumentem sztuki. Należy tak z nim postępować, aby potrafiło wypowiadać się o sztuce biorąc żywy w niej udział.